Rozważania kulinarne

Luty... Zima na całego trzyma, a dziś rano znów sobie zażartowała i uraczyła nas 5 cm świeżutkiego, lepkiego, białego... śniegu. Nawet moje dziecko ma już dość zimy, ciężkiego ubierania się, braku brykania z piłką, a co dopiero my wolni, dzicy motocykliści. Siedzę i patrzę za okno, zerkam na termometr czy może cuś drgnęło w górę, ale nie.... Zima zadomowiła się na dobre chichrając się w kącie, a właściwie to już ma ubaw po pachy patrząc jak oglądamy po raz setny wspomnienia z tras 2016, a nawet wracając do tras 2015! No ileż można!
W ferworze nudy międzysezonowej, w oczekiwaniu na wiosnę, przy przeglądaniu folderów z naszych eskapad postanowiłam porozważać kulinarnie. Ile się przy znalazło przyjemności przy przeglądaniu, ile wspomnień, ile chęci powrotu w miejsca żołądkowych przygód. W sumie wzięło się to z tego, że mnie zapytano czy w czasie jazdy jemy. No głupszego pytania nie można było chyba zadać, chociaż... nie będę rozważać jakie i o co jeszcze mogą był głupie pytania ;) Z drugiej zaś strony faktycznie, kiedy wsiadamy na Gwiazdę i mkniemy kołysząc się nostalgicznie jakoś nie chce nam się zatrzymywać, to dla nas strata czasu. Pamiętacie jak to było w skansenie w Sanoku? Niezapoznanym polecamy artykuł Od Sanoka po Cisną.

Wracając do talerzy i przewodu pokarmowego. Tak jemy, tak lubimy jeść, ale oszczędzamy się w trasie, smakujemy potrawy z porcelany i papierowych talerzyków, pijemy w kryształach jak i plastikowych kubkach, raczymy się w pałacach, restauracjach, przydrożnych barach, u przyjaciół i na stacjach benzynowych. Zdarza się, że wyciągamy kanapki z plecaka i polewamy herbatę z termosu. Nie jesteśmy wybredni. Smaki z trasy zawsze na długo zostają w pamięci. A że je się przede wszystkim oczami to życzymy smacznego ;)